ELVEDA ARKADAŞ

Elveda arkadaş elveda
Bundan sonra sevdiğim diyemem sana…

Rüzgar duraksadı bugün
Güneş yine normale döndü
Gün yine ısınmaya başladı
Kar ve yağmur terk etti caddeyi.
Elveda arkadaş elveda…

Oysa seni ben dağ gibi sevmiştim
Su gibi değildi sevdam.
Çok büyük bir depremle yıkılmalıydı
Ya da çok büyük bir dağla.
O dağ bugün yıkıldı.
Sularını sele boğdu.
Elveda arkadaş elveda…

O dağ, o beni yıkan dağ,
Ne şanslıymış meğer…
Gülü dikensiz tutar her an ağında
Kanı eksilmez vücudunun.
O dağ meğer ne şanslıymış.

Oysa ki ben,
Hep dikeninden yedim darbeyi
Her an eksildi kanım bedenimden.
Kimi zaman damlalarda eksildi;
Kimi zaman ise bir çeşmenin ağzında…
Oysa ki ben öylesine sevmiştim seni, ölesiye…

Şimdi ise sana yazdığım
Onlarca şiirde hissediyorum,
Bir rüzgarın sesini.
Onlarca şiir hep seni hatırlatıyor bana.
Ağlıyorum.
Sonra siliyorum gözyaşlarımı,
Kendimi avutuyorum.
Oysa ki tek o şiirlerdi beni anlayan,
O şiirlerdi tek dostum.

Sana sevdiğim diyemem artık,
Sözüm var arkadaşında.
Tutmalıyım.
Ama sözün arkasında,
Bir senin gözlerindeki nefretin var,
Bir de o zoraki dağ.
Sana sevdiğim diyemiyorum artık.
Her ne kadar bekleyecek olsam da;
Arkadaş, elveda…

AHMET MAHMUT AKDAŞ

18.03.2010